Noor Naga, Bir Misirli Ingilizce Bilmiyorsa adli bol ödüllü ilk romaninda sarsici bir ask hikayesi üzerinden insan olmaya, anlam arayisina ve yabancilik hissiyle bas etmeye dair unutulmaz bir hikaye anlatiyor.
Batida yetismis, köklerinden kopmus genc bir kadin, gecmisine ve kimligine dair bir anlam arayisiyla Kahireye gelir. Orada, hayatin sert gerceklikleri icinde var olmaya calisan bir adamla tanisir. Ancak, bu karsilasma, iki yabancinin yollarinin kesismesinin ötesine gecerek ayni zamanda beklentilerle, toplumun baskilariyla ve kisisel hayaletlerle hesaplasma sürecinin de tetikleyicisi olur.
Naganin üslubu, carpici imgeler ve keskin gözlemlerle örülü. Her kelime, öykünün parcalanmis dünyasini daha da belirgin kilan bir doku gibi islenmis. Geleneksel anlati bicimlerini ustalikla altüst ederek okuyucuyu anlatinin icinde kaybolmaya davet eden Naga, iki farkli sesi, iki farkli perspektifi ayni metinde ustalikla birlestirmeyi basariyor. Bir tarafin gecmisinde Arap Bahari sirasinda yasananlar ve ardindan gelen hayal kirikligini, diger taraftaysa woke kültürü ve siyaseten dogrulugun uc noktalarini okuyoruz. Bu iki sesin catismasi, yalnizca bireyler arasindaki gerilimi degil, ayni zamanda kültürel, tarihsel ve sinifsal catismalarin da yankisini tasiyor.
Kimlik dedigimiz sey, bir yerden digerine tasinabilir mi Aidiyet, cografyaya mi, dile mi, yoksa baskalarinin bizi nasil gördügüne mi baglidir Noor Naga, bu sorulara dogrudan bir yanit vermek yerine, okuyucuyu anlatinin icine cekerek onu yankilanan bir boslukta birakiyor. Iki insanin ic dünyasinda, diller, kimlikler ve arzular arasinda gidip gelen bir metaforik harita ciziyor.