Insanligin kendi eserlerinin enkazi altinda yasamaya mahkm oldugu bu cagda, Elizabeth M. DeLoughrey icerisinde bulundugumuz küresel krizin köklerini sömürge topraklarinin gecmisinde ariyor. Antroposen caginin karakteristigini yükselen deniz seviyelerinden nükleer radyasyona, yigilarak biriken atiklardan türlerin yok olusuna dek uzanan genis bir yelpazede tarif eden Antroposen Alegorileri; yerli ve postkolonyal halklarin sömürgecilik ve insan kaynakli iklim degisiminin etkileriyle nasil edebiyat araciligiyla mücadele ettiginin izini sürüyor ve postkolonyal adaletsizliklerin günümüzün cevresel felaketleriyle nasil ic ice gectigini, yikimin estetigi ve anlati bicimleri üzerinden carpici bir bicimde gözler önüne seriyor.
Yerel deneyimlerle küresel sistemler arasindaki ucurumlari alegori kavrami üzerinden kurdugu köprülerle gecmeye calisan yazar, gezegenimizin cok katmanli ve karanlik tarihinin dehlizlerinde bir umut isigi bulmaya calisiyor.
