Bilmem Yani hicbir sey bilmiyorum. Adim, sanim, ünvanim; var miyim, yok muyum Gercek miyim, insan miyim, tanrica miyim ya da zebani Tek bildigim, Iris. Adim Iris. Su ayagimin altinda kayan kahverengi toprak, acaba Hadesin yasadigi yeralti magarasindan mi Su omuzlarima dökülen sari, kivircik saclar, egreti Zihnimde ciglik cigliga bagiran bir ses, Elektra Susmuyor.
Kizim, ben annen Elektra. Sen; yedi renkli güzel sanat eserinin tanricasi. Okyanusun gökyüzündeki temsilcisi. Sen Iris, gökkusagi. Gökyüzünün yeryüzündeki elcisi. Korkma kendinden Korkma Sen ölümlülere haber iletmek icin ordasin.
Bir cocuk bagiriyor birden. Zihnimdeki tilsimli sesler yok oluyor.
Abla Ablaaaa diyor.
Bir el, omuzumdan ittiriyor.
Helal sana diyor diger ses.
Ayni ses, bagirarak devam ediyor. Polis misin sen E, polissin sen. Kimligin düstü.
Ayagimin altindaki kahverengi toprak, artik kara. Yerde yatan yarali genc bir cocuk, yaninda kanlar icinde baska bir genc ve yanimda otuz yaslarinda bir adam. Omzuma dokundugunda hissettigim anlik huzur. Ama onun da yüzü kaniyor.
Polis miyim ben
Adim Iris diye fisildiyorum sadece. Yüzlerce kez kulagima fisildayan tilsimli seslere meydan okuyorum. Ilk kez korkmuyorum. Adim Iris