Yedi yüz beyitten olusan Bhagavadgt, Hint kültürünün en önemli eserlerinden biridir. Yazilis tarihi muhtemelen MÖ 300 ile 100 tarihleri arasindaki bir zaman olarak düsünülmektedir. Bu eserde Vedalardaki Yaratilis Ilahisinden etkilerle birlikte Veda döneminin günes tanrisi Vishnu, alti felsefe sisteminden ikisi olan Smkhya-Yoga, kirsal kesimin coban kahramani Krishna ve ondan öncesine ait olan Vsudeva kültü, Mahbhrata Destani karakteri Krishna, Upanishadlardaki Brahma felsefesi, az da olsa Buddhistik ve hatta materyalist düsüncelerle karistirilip bir potada eritilmistir. Dili rafine edilmis, son derece temiz bir Sanskrittir. Rahat okunur, kolay anlasilir, hikmet dolu bir eserdir. Bircok dile cevrilmis olan bu eser sadece Hindistanda degil, Hindistan disindaki bircok ülkede begenilerek okunmakta, bazilari icin basucu kitabi niteligi tasimaktadir. Eserde tanri, ruh ve yeniden doguslardan olusan bir felsefe akici bir dille anlatilir. Bu felsefi diyalog, Kuru-Pndava savasinin öncesinde, savas alaninda yapilir. Bhagavadgt, Mahbhrata Destaninin Bhshmaparvan bölümünün bir alt bölümüdür. Bu eserin neden buraya yerlestirildigi tam olarak bilinmemekle birlikte, muhtemelen ölüm ve yasami sorgulatan bir savasin buna neden oldugu söylenebilir. Eserde Krishnanin Arcunaya söyledigi ilk can alici cümle söyledir Aslinda benim, senin ve bu krallarin olmadigi bir zaman hic olmadi; bundan sonra da hepimiz bütün zamanlarda olacagiz. Bundan sonra bilgelik dolu cümleler eser boyunca birbiri arkasindan gelir.