Nurullah Gencin hayata armagan ettigi kelimeler, siirin en güzel duraklarina götürüyor okuru yeniden.
Daha dokunmadan kurudu irem
Cöllere bir türlü yagamiyorum
Yeni bir kosunun baslangicinda
Biraz deprem sonrasi
Biraz sehir hülyasi
Bir kalp yanginindan geriye kalan
Siyah gözlerine beni de götür
Artik bu yerlere sigamiyorum