Sufilik, zahirden batina, sekilden sret manaya bir yolculuk olarak nitelendirilir. Sufilik, Tanrinin nezdine geri dönme yolculugudur. Genel tasavvuf anlayisina göre ruhlar maddi dünya yaratilmadan önce Tanriyla beraberdiler. Maddi dünya yaratildiktan sonra dem ile Havvanin cennetten düsmesi gibi onlar da Tanrinin nezdinden dünyaya düstüler. Aslinda sufi, kendi davranislariyla dünya tarihini geri cevirmek, ölmeden önce Tanrinin nezdine bir yol bulmak ister. Sufilik, ayni zamanda kenardan merkeze dogru bir yolculuktur. Bütün varligin cekirdegi Tanridir ve insan, günahlari ve sehveti sebebiyle Tanridan uzaklastiginda hayat veren cekirdekten de uzaklasir. Her varligin cekirdegi olan Tanri, günes gibi karanligin icine dogru rahmet isiklari gönderir.
