Yazinin buyrugundaydim artik, o disari cikmak istiyor, beni pesinden sürüklüyordu. Üzerimde biriken bakislari önemsemiyordum, yazmak giderek altinci duyu olmustu. Uyumsuzlarin, evsizlerin, kentin disina ittiklerinin karnavalina katiyordu beni. Mürekkep marifetiyle her solukta esyayi degistirecek gücü ele gecirebilirmisim gibi hissediyordum. Sadece sözde degil, gercekte de Her adim bir hece diyerek yürüdükce kentin de silinerek gecmisine, yalniz oldugu saf günlerine erecegini hayal ediyordum.
