Hayatim boyunca kendimi adamis oldugum hayallerimin pesinden kosmaktan asla usanmadim. Umudumu daima diri tutarak, inandigim yoldan vazgecmeden, kimin ne dedigine takilmadan, gurur yapmadan, yanlisimi yanlis bilerek, dogrularimi övgüye bindirmeyerek yürüdüm.
Daima sevginin önemini üstün tuttum, tamahkarligin ve gösterisin sevgiden önemli olmadigini vurgulayarak, sicak bir yuvanin maddiyatla degil, sevgi ile kurulabileceginin önemini anlattim. Ön yargima yenik düstügümde anladim ki bir umut var benimle beraber olan, hemen umuduma sarildim ve hayalime kostum. Ben inandim ve inandigim ne varsa ardindan kostum. Inandiklarim kazandiklarim oldu, kaybettiklerim bana kazanmam icin sabri ögretti. Sabir beni zafere ulastirdi. Umuduma asla yenilmedim, biliyorum ki bir insan umuduna yenilirse umdugu ile degil buldugu ile yetinir.
