Yazmak, kayda gecirmek, olan bitenin üzerinde kafa yormak, kendi egilimlerini gerektigi ölcüde izhar etmek hic de fena bir fikir degil. Dost meclislerinde öylesine önemli öylesine degerli hikayelerle karsilasiriz ki baskalarina ifade etmekte zorlaniriz. Eger o beyan sahipleri fikirlerini kamuoyuyla paylasacak cesareti bulsalar biliyoruz ki suyun yatagi degisecek, nehrin debisine bir seyler olacak. Ama hayir, iste olmuyor. Kimse el atmiyor kendi gercekligine. Her sey ben yasarken oldu. repligiyle baslayan bu aforizmalar, sonucta Konussam yer yerinden oynar. ya da Yazsam roman olur. iddiasiyla göz göre göre buharlasip gidiyor.