Osmanli Devletinin yelkenliden buharliya gecisi bir sanayilesme sorunudur. Ilk makine Ingilterede 1760larda fabrikalarda denenirken, Osmanlilar ilk makineyi 1820lerde buharli gemilerle tanimislardi. Sorun basit bir buharli gemiye sahip olupolmama konusu degildir. Klasik dönemin bir teknolojisi olan yelkenli gemilere ait bilgiler daha hizli edinilirken, buharli gemiye ait bilginin kolayca hazmedildigi söylenemez. Cünkü Osmanlilarin, 19. yüzyilin ikinci ceyreginde karsilastigi buharli gemiler, Bati Avrupada görülen Sanayi Inkilabinin tezahüründen baska bir sey degildi. Bu perspektiften bakildiginda yelkenliden buharliya gecis, Osmanlilar icin önceki yüzyillarda örnegi görülmeyen büyük bir hadisedir. Iki büyük deniz faciasi Navarin-Sinop arasinda Osmanlilar icin ilginc olan hem son büyük yelkenli donanmasini hem de ilk buharli harp ve ticar filosunu kurmalaridir. Gecis, sancili bir süreci ifade eder. Osmanli denizcileri bu yeni süreci, Amerikali ve Ingiliz uzmanlarla birlikte yasayacaktir.
Yelkenliden buharliya gecis, sadece gemi teknolojisinde bir degisimi degil, carkci, mühendis denilen yeni meslek gruplarinin varligini ve sehirlerin, vapur bacalarindan cikan dumana alisma sürecini de anlatir. Yelkenliden buharliya gecis, Türk denizcilik tarihinin bugüne kadar pek de bilinmeyen bir yönüne isaret etmektedir. Elinizdeki eser, bu gecis sürecinin parametrelerini vermekle birlikte, son yelkenli gemileri, ilk vapurlari ve bu yeni teknolojinin ilk Türk mühendiscarkcilarini ortaya cikararak, denizcilik ve bilimteknoloji tarihine kücük bir katki da bulunmayi amaclamaktadir.
