Yolculuga Övgü, Filozoflarin Karni, Bir Putun Alacakaranligi kitaplariyla tanidigimiz Fransiz filozof Michel Onfray, Gerceklesmeyen Gerceklik adli kitabinda, Cervantesin Don Quixotesinden hareketle Donkisotluk kavrami üzerine düsünüyor.

Onfray; paranoyak, kötü niyetli, saldirgan, her an degisebilir, inkarci bir kisiyi olumlu bir örnege, hatta yel degirmenleriyle savasan yigit bir sövalyeye, gercek bir kahramana dönüstüren tuhaf bir simya olarak nitelendirdigi Donkisotluk ile Cervantesin yarattigi kahraman arasindaki anlam kaymasindan hareketle, gerceklesmeyen gercekligin romanin yazarlari, kahramanlari ve okurlari tarafindan nasil farkli sekillerde ele alindigini, gerceklik zemininin ve algilanisinin nasil degistigini inceliyor.

Don Kisot dünyayi dile getiren fikrin dünyadan daha gercek oldugunu düsünen simgesel bir Platoncu olarak ortaya cikmaktadir. Gezgin sövalye devler görürken, Sanco Panza bunlarin degirmen olduklarini söyleyecektir ama Don Kisot burada kendi gördügünün, görünen seyden daha dogru oldugunu söylemekte israr edecektir. Özetle, Cervantesin kahramaninin deliligi su tür bir düsünme biciminden kaynaklanmaktadir Kendi fikrinin, gercekligin gösterdiginden daha gercek olduguna inanmak Thalesin baslattigi soydan gelen Batili düsünürün sik sik yakalandigi iste bu hastaliktir.

Michel Onfray