Bu calisma, gücsüz olanlarin yazilmamis ve yazilma ihtimali zayif görünen tarihlerinin belirli bir kesitini tarihe gecirme düsüncesinin bir ürünüdür.
Calismada, Türkiyede yasayan Cingene toplumunun bir alt grubu olan Karacilerin pek fazla bilinmeyen, hatta ilgi de cekmeyen sosyal yasantilari ve göcebelikten yerlesik düzene gecis sürecinde karsilastiklari temel sorunlari zaman-mekan ölceginde ele alinmaktadir. Yüzyillara varan bir zaman dilimindeki tarihe taniklik edisleri grup üyelerinin kendi yasam anlatilarinda ortaya konulmaktadir.
Karaciler, icinde yasadiklari toplumda cogunluk nüfus tarafindan öteki olarak görülmüstür. Ötekilestirmenin birey ve grup olarak verdigi tarifsiz acilar, izdiraplar ve caresizlikler, görüsme yapilan on dört on bes Karacinin hayat öyküsünde dile getirilmektedir. Karaciler, muhteviyati olumsuz bir kavram olan Cingenelikle damgalanmakta ve dolayisiyla asagilanmaktadirlar. Tahammül sinirlarinin daha fazla zorlanmasiyla, Cingene toplumunda tahmin edilemeyecek büyüklükte anomik-patolojik bir doku olusacagi muhakkaktir. Söz konusu patolojik doku, pimi cekilmis ve patlamaya hazir bir bombaya benzetilebilir.
Bu calismanin önemli özelliklerinden biri, Karacilerde zaman-mekan bilinci ile biz ve öteki algisini, grubun cevrelerindeki genis nüfus kitlesine bakisini dogrudan aktarmasidir.
