Ortaköy sahilindeyim. Deniz, kuslar, insanlar, kediler... renk, koku, isik, hav, miyav, cikcik... Her sey olmadigi kadar güzel. Bahar sehrin insanlarini tek tek disariya cikarmis, kendi senligine hazirlik yapiyor.
Bugün sadece evlerin kapilarinin acik oldugunu sanmiyorum.
Insanlarin yüzlerine bakilirsa, ic dünyalarinin kapilari da aralanmisa benziyor. Solgun yanaklar alacagi rengi ariyor. Eller ayasini bahar cicekleri gibi acmaya hazirlaniyor.
Renklerle yüzlesme arzusu, kokularin izini sürme istegi pervasiz dolaniyor. Beklentiler daha bir sabirsiz. Herkes ne kadar da cesur.
