Peygamber efendimizin, cinlerin zararlarindan Müslümanlan korumak icin Hazretti Aliye yazdirdigi bir mektuptur. Üzerinde tasiyana ve evinde bulundurana o mahluklar zarar veremez. Eshab-i kiramdan Ebu Dücane hazretleri anlatir Yatiyordum. Degirmen sesi gibi ve agac yapraklarinin sesi gibi, ses duydum ve simsek gibi, parilti gördüm. Basimi kaldirdim. Odanin ortasinda, siyah bir sey yükseldigini gördüm. Elimle yokladim. Kirpi derisi gibi idi. Yüzüme, kivilcim gibi seyler atmaya basladi. Hemen Resulullaha gidip, anlattim.
Buyurdu ki Ya Eba Dücane, Allahü teala, evine hayir ve bereket versin
Kalem ve kagit istedi. Hazretti Aliye bir mektup yazdirdi. Mektubu alip, eve götürdüm. Basimin altina koyup, uyudum. Feryat eden bir ses, beni uyandirdi.
Diyordu ki Ya Eba Dücane, bu mektupla bizi yaktin. Senin sahibin, bizden elbette cok yüksektir. Bu mektubu bizim karsimizdan kaldirmaktan baska, bizim icin kurtulus yoktur. Artik, senin ve komsularinin evine gelemeyecegiz. Bu mektubun bulundugu yerlere gelemeyiz.
Ona dedim ki, sahibimden izin almadikca bu mektubu kaldirmam. Cin aglamasindan, feryadindan, o gece, bana cok uzun geldi. Sabah namazini, mescitte kildiktan sonra, cinnin sözlerini anlattim. Resulullah efendimiz buyurdu ki O mektubu kaldir. Yoksa mektubun acisini, kiyamete kadar cekerler.