Gitti...
Sadece ben degil bütün dünya bakakaldi sanki ardindan, bütün sesleri sustu yeryüzünün, gülümsemelerin yerini asik suratlar aldi, aksam ezaniyla dönmedi cocuklar evlerine, Hanife hanim teyze kesmedi bahcesine kacan topu, sabah namazina kalkmadi dedem, sis degil leblebi tozu cöktü üstümüze, nefes almak öksürtüyordu artik.
Gitti.
Yutkunamadim bile, gözlerim yas dolmadi, dilim dönmedi, adini mirildanamadim, kalp ritmim bozulmadi.
Bir rüzgar esti ve sara nöbetine tutulmus gibi kesik kesik cirpindi yapraklar.
O gitti ve durdu zaman.
Yeryüzü, ben ve bütün cocuklar, leblebi tozu kadar ölümsüzdük o an.
