Bir sabah tedirgin, düslerinden uyanan Gregor Samsa, dev bir böcege dönüsmüs halde buldu kendini. Bir zirh gibi sertlesmis sirtinin üzerinde yatiyor, basini biraz kaldirdiginda yay seklinde kati bölmelere ayrilmis, bir kümbet yapmis kahverengi karnini görüyordu. Karninin üstündeki yorgan, her an kayip yere düsmeye hazir halde güclükle tutunabilmekteydi. Vücudunun diger kisimlarina göre acinacak kadar ciliz, bir sürü bacakcik, ne yapacaklarini sasirmis, gözlerinin önünde sürekli cakip sönüyordu.
