Müsned; hadislerin, konularina bakilmaksizin, bazen tek, bazen birden cok sahabi ravisine göre ard arda siralandigi, bu yüzden belli bir konu bütünlügü tasimadigi halde bir araya getirilmis, tertip edenin ismiyle taninan kaynak hadis eserleridir.
Müsnedlerde, konu bütünlügü veya hadisin sahih, hasen ya da zayif olusu dikkate alinmaz. Bunun yaninda bir hadis aliminin, seyhlerinden rivayet ettigi isnadi kesiksiz bir sekilde sunmus oldugu kitaplara da müsned denir.
Abdullah bin Mübarekin Müsned adli eseri sahabi ravilerine göre degil, konulara göre hazirlanmistir.
Evinde oturup hadisle mesgul olmayi cok seven Ibnül-Mübareke, Bu yalnizliktan rahatsizlik duymuyor mu-sun diye soruldugunda, Hz. Peygamber ve ashabiyla birlikte iken nasil yalnizlik duyarim karsiligini vermistir. Dört bin kisiden hadis dinleyen ve bunlarin sadece bin tanesinden rivayette bulunan Ibnül-Mübarek, ehil olmayanlardan hadis almadigi gibi böylelerine hadis de rivayet etmezdi; fakat begenip takdir ettigi kimselere, cihada gittigi yerlerde bile hadis ögretirdi.
Hadis ravilerini cok iyi bildigi ve hadis ilminin özü sayilan fikhul-hadisin önde gelen alimlerinden biri oldugu icin, rivayet ettigi hadisler bu acidan ayri bir deger tasir. Bu sebeple ondan nakledilen hadislerin delil olarak kullanilabilecegi hususunda alimler ittifak etmislerdir.
