1968 Mayisindaki carpici ögrenci isyani günleri sonrasinda ve AIDS salgininin tahribati öncesinde Pariste yazilan BOKUN TARIHI, dönemin ve sonrasinin teori, politika, cinsellik, deneyleme ve mizahi birlestirme girisiminde bulunan teorik yaziminin vahsi ve maceraci yapisinin ürünüdür.
Diyalektik düsünceyi ve Marksist politikalari temelinden yeniden tanimlayarak, Foucault, Deleuze, Guattari, ve Lyotard gibi postmodern düsünürlerin eserlerinin yani sira önemli ve saygisiz bir tavir koyar.
Laportenin alisilmamisgarip tarzi ve alayci duyarliligi, provakatif, mizahi ve düsünsel olarak neselendirici bir sorgulamada bir araya gelir.
BOKUN TARIHI, medeniyetin görkemine dair tüm hümanist mitolojinin kirli camasirlarini ortaya dökerek, bunun yerine insan artiginin modern bireyler olarak kimliklerimiz icin cok önemlielzem oldugunu öne sürer- sehrin düzenlenmesi, milli devletin yükselmesi, kapitalizmin gelismesi, temiz ve düzgün dil de dahil olarak
Laporte, pisligin üstesinden gelmek söyle dursun; özellikle en temiz ve hijyenik göründügümüz zaman tamamiyla pisligin icine gömülmüs oldugumuzu öne sürer. Laportenin yazi üslubu temiz dil arzusuna da bir saldiridir.
BOKUN TARIHI, uzun alintilar ve anlasilmaz imalarla darmadaginik olarak ve dogrusal bir sav takip etmeyi inatla reddederek, kurallari yikar ve düzgün, akademik söylemin teamüllerine meydan okur.
