Türkiye, son yüzyilda siyas, toplumsal, din, kültürel ve kurumsal acidan genis ölcekli yatay ve dikey degisimler yasamaktadir. Bu degisim sürecinde en cok tartisilan sorunlar din, din degerler ve din kurumlardir. Din ve din kurumlar, Cumhuriyet döneminde, siyasi kutuplasmalarin, siyas ve hukuk degisim ve dönüsümlerin hep odaginda olmustur. Ulus devletin kurucu kadrosu, Diyanete Islamin inanc ve ibadetleri konusunda halki aydinlatmak ve din hizmeti vermek, ibadethaneleri kontrol etmek; Ilahiyata ise yüksek diniyat mütehassislari yetistirmek, devrimleri desteklemek; hurafeler ve gerici akimlarla mücadele etmek gibi bir görev bicmistir. Secimlerle isbasina gelen iktidarlar ve darbe ile yönetime el koyan ihtilalciler, dini ve dindarlari bu kurumlar yoluyla kontrol etmeye veya yönlendirmeye calismislardir.
Cumhuriyetin politikasinin, zamanla Pozitivist anlayisa kaymasi, laikligin din aleyhtarligi olarak algilanmasi ve uygulanmasi, karsisinda kayit disi bir din anlayisini yaratmistir. Din cemaatlesmeler, seffaf ve acik olmaktan cikararak siyas yapilara veya ticari sirketlere dönüsmüstür. Din düsüncenin yenilenememesi ve din bilgi ihtiyacinin Arap dünyasindan yapilan ceviriler yoluyla giderilmeye calisilmasi, kati laikciler ile kati muhafazakarlari karsi karsiya getirmistir.