Mavi huzurun rengidir derler.
Öyledir de...
Gökyüzüne yüreginizle bakin bunu anlarsiniz.
Ama hayat mavi degildir,
Tonlari vardir.
Ve bu tonlar zaman zaman aci verir
Hüzün verir...
Gün gelir gözyasi olur...
Tipki elinizde tuttugunuz bu romanda oldugu gibi...

Mahir telefonu istemeye istemeye acti. Vildan, onun yüz ifadesinden ve konusmasindan büyük bir sorun oldugunu anlamisti. Mahir, telefonu kapattiginda, Vildan korkudan ne oldugunu soramadi bile. Sararmis yüzünü ve gözlerinde biriken yaslari fark etmeyen Mahir, Ölmüs dedi. Ölmüs Asiri dozda ilac almis. Ne zaman aldigini kimse bilmiyor. Eve bir seye ihtiyaci olup olmadigina bakmaya gelen, annesinin bir akrabasi bulmus onu. Kapi acikmis ve iceriye girdiginde koltuktaymis. Hemen ambulansa haber vermis ama kurtaramamislar. O da, bebek de ölmüs
Mavi bir anda simsiyah olur mu Olur...
Kömür karasi bile olur...