Kurnaz olan der ki, sen bu isi bana birak, hallederim. Zeki olan der ki, bu isi cözmenin tek yol sudur... Aklli olan der ki, dur hele, biraz düsünüp öyle karar verelim. Elinizdeki bu kitap zeka ile kurnazligin savasinda aklin bir kenarda durup beklemesini anlatmaktadir. Bugün yasadiklarimiz gibi. Akil hicbir seyi cözememekte ve beklemektedir. Kurnazlik siyasi arenayi alabildigine kusatmis halde. Zeka da tüm tarih boyunca yasadigi kisa mutluluklarla her seyi cözdügünü sanmaktadir. Oysa insan beyninin mephistosu diyebilecegimiz kurnazlik, her zaman akla da zekaya da üstün gelmistir. Sebebi mi Iste anlatilmak istenen de zaten bu... Zeka ve akil beynin nitelikli fonksiyonlaridir. Kurnazlik ise insan beyninin ihtiras duragidir ve siz dur uyarisinda bulunmadiginiz sürece hicbir durakta durmaz. Daha da tuhafi, sizin dur dediginiz durak da zaten, onun durmak istedigi duraktir Tuhaf bir rapsodi, ama cözülmüs bir bilmecedir bütün bunlar. Farkindalik ise bambaska bir sey...