Nizameddin Sam ve Serefüddin Ali Yezd, Timur icin melek yüzlü, merhamet deryasi.. derken, Ibni Arabsah, bu vicdansiz, bu asagilik, bu boyu devrilesice, bu soyka, bu topal deccal diye baslar ve attigi okla onun topal kalmasina sebep olan coban icin de ellerine saglik o cobanin diye minnettarlik bildirir.

Ibni Arabsah, Timura karsi olan herkesi över. Ona göre Timurla savasan herkes iyi insandir. Onun ordusundakiler icinse söyle der .. bu orduya hizmetkar takimindan esekler, Türkmen kopuk takimindan ibaret enikleri, Arap ayak takimindan acgözlü köpekler, Acem sivrisinekleri, asagilik putperestler, pespaye Mecus büyücüler ve buna benzer kisiler de katildilar.. Kisacasi o bir deccaldi ve Yecüc-Mecüc de onunla birlikteydi.

Ibni Arabsahin bu eseri, Timur döneminin en önemli birinci el kaynaklarindandir. Nizameddin Sam ve Serefüddin Ali Yezd gibi, Timuru övüp göklere cikaran, yaptigi zulüm ve sergiledigi bircok kötülügü görmezden gelen yahut üstünü örtmeye calisan Acem tarihcilerinin aksine, Ibni Arabsah onlarin yazamadigi pek cok seyi rahatlikla yazmis, ama Timura karsi besledigi kinle, bazen asiriya da kacmistir.

Dolayisiyla kimin dogru kimin yanlis yazdigini gözler önüne sermek icin bu kitapta degisik bir yol takip edilerek, ayni olayla ilgili olarak o dönem tarihcilerinin yazdiklari birbirine paralel sekilde verilmis; böylece tarihi tek bir kaynaktan okumanin cok büyük hatalara yol acacagi örnekleriyle gösterilmistir.