Bu eser Türklerin menseine dair bir eserdir. Cingiz Han sülalesinden Havarezmli Arab Muhammed Han oglu Ebul-Gazi Bahadir Han tarafindan H.1074M.1664 tarihinde yazilmistir.
Bahadir Han, bir padisah oldugu halde milletinden liyakatli birini bulamadigindan ve neslin zayi olmamasi hususundaki hassasiyetinden dolayi, bu eseri bizzat yazmistir.

Mukaddimesinde diyor ki Hic kimse zannetmesin ki, ben bu kitabi kendi neslimi yükseltmek icin, hakikati bozarak yazdim. Zaten Hakk beni mümtaz yaratmistir, buna ihtiyacim yoktur. Ben bütün hakikati oldugu gibi yazdim. Tanri bana özel olarak üc sey verdi 1-Askerlik fenni, kanun ve nizamlari, orduya kumanda etmek sanati, bir orduyu yürütmek ve harp nizamina sokmak, dostlar ve düsmanlarla söylesmek;
2-Her türlü siir ile Türk, Arap ve Acem dillerini;
3-Mogolistan, Turan, Iran ve Arabistanda hüküm süren padisahlarin tarihini bilmek.

Iran, Irak ve Hindistanda benim kadar sair yok dersem yalan söylemem; fakat gezdigim ve ahvalini isittigim yerlerin hic birisinde Müslüman veya kafir, benim gibi asker görmedim ve duymadim.

Hive Hanlari arasinda en ünlüsü kabul edilen Ebul Gazi Bahadir Han, ayni zamanda sair, alim ve tabiptir. Tip konusunda Menafül nsan adli bir eser kaleme almis olan Ebul Gazi Bahadir Hanin cok daha meshur ve halen kaynak olarak önemi yadsinamaz iki eseri ise Türk tarihi ile ilgili Secere-i Terakime ve Secere-i Türktür.